Mensenhandel is het werven, vervoeren, overbrengen of huisvesten van een persoon, door middel van dwang (in brede zin) en met het doel die persoon uit te buiten. De (beoogde) uitbuiting is de kern van mensenhandel en bestaat uit verschillende categorieën:
- Arbeidsuitbuiting: als iemand gedwongen wordt om te werken en de inkomsten (gedeeltelijk) moet afdragen en/of in mensonterende omstandigheden moet werken;
- Seksuele uitbuiting: als iemand gedwongen wordt om seks te hebben tegen betaling van geld, kleding of eten;
- Criminele uitbuiting: als iemand gedwongen wordt om te bedelen, stelen of andere criminele activiteiten uit te voeren en de buit moet afdragen aan de uitbuiter.
Met de onderstaande indicatoren is de voortgang van dit beleidsveld in 2019 gemeten. Als er geen gegevens beschikbaar zijn/of één maal per twee jaar gemeten worden staat er een streepje.
Prestatie-indicatoren | Beoogd | Behaald |
Aantal in behandeling genomen potentiële casussen door de ketenregisseur | 40 | 36 |
Wat wilden we bereiken in 2019?
We willen mensenhandel tegengaan door het creëren van een onaantrekkelijk afzetgebied voor daders van mensenhandel. Daarbij beogen we een afname van mensenhandel. Wij realiseren ons dat het grotendeels een onzichtbaar delict is met een zeer geringe aangiftebereidheid.
Wat hebben we hier voor gedaan?
- De signalen over (mogelijke) mensenhandel worden vanuit de gemeente doorgezet naar de ketenregisseur mensenhandel bij het Actiecentrum Veiligheid & Zorg. Vervolgens wordt het signaal besproken in een tweewekelijks overleg met de politie (de afdeling vreemdelingenpolitie, identificatie en mensenhandel – AVIM), Openbare Orde en Veiligheid en de zorgcoördinator mensenhandel (MJD). Van hieruit worden ook eventuele acties uitgezet gericht op slachtoffers en daders;
- Toezicht en Handhaving in de vergunde prostitutiebranche: onder andere controle op de naleving maatregelen als voorwaarde voor vergunningverlening aan de exploitant, controle op de voorschriften in het bedrijfsplan, en controle op werken met een pasje als bewijs van verplichte intake;
- Toezicht en Handhaving in de niet-vergunde en illegale prostitutiebranche: onder andere controle op signalen van illegale prostitutie in de eigen woonomgeving of in hotels. Hierbij wordt op 3 verschillende manieren opgetreden:
- Het waarschuwen van inwoners dat bij herhaling overgegaan zou kunnen worden tot sluiting van hun woning;
- Het sluiten van een aantal woningen voor de duur van een (half) jaar; en;
- Het toepassen van maatwerk bij een aantal overtredingen en het bieden van zorg laten prevaleren boven het sluiten van de woning.
- We zoeken de aansluiting bij ondermijning om zodoende meer signalen te krijgen op het gebied van arbeidsuitbuiting en criminele uitbuiting.
Conclusie
Het aantal gemelde signalen (casussen) is waarschijnlijk maar een deel van de omvang van de grootte van het probleem van mensenhandel in de gemeente Groningen. Dit beeld is in lijn met het landelijke beeld, dat aangeeft dat het aantal geregistreerde slachtoffers van mensenhandel de laatste jaren bijna is gehalveerd. Mensenhandel is iets wat zich grotendeels ‘onder de radar’ afspeelt. Slachtoffers van mensenhandel melden zich zelden uit eigen beweging bij opsporingsinstanties. Sommige personen voelen zich geen slachtoffer en zijn zich niet bewust van een uitbuitingssituatie. De drijfveer is om geld te verdienen omdat de economische situatie in hun land van herkomst bijvoorbeeld weinig perspectief biedt. De integrale en regionale aanpak op mensenhandel dient te worden versterkt.